5.

Każdy człowiek ma w swoich zmysłach gamę zapachów, które uwielbia. Do mojej gamy zdecydowanie należy zapach kawy i starych książek. Dzisiejszy dzień uważam za absolutnie wyjątkowy, ponieważ rzadko kiedy zdarza mi się wracać do domu z plus minus trzydziestoma nowymi książkami, usilnie trzymanymi zresztą na przebitej od oddawania krwi żyle.

Z pełną powagą i dobitną pewnością siebie mogę dumnie stwierdzić - tak, jestem molem książkowym. A w momencie kiedy znajduję się w przepięknej, starej i klimatycznej bibliotece, która jest cała do mojej dyspozycji i kocha mnie miłością odwzajemnioną, po prostu tracę głowę, czego świadkiem były dziś Fakturka i Hell.

Ponure miejsce przepełnione pozornie bezużyteczną masą książek przyjęło nas w swoje mniej lub bardziej skromne progi z otwartymi ramionami. Przemieszczając się pomiędzy dziesiątkami półek z rozmaitymi gatunkami czułam się jak w Dziale Ksiąg Zakazanych (z tego miejsca serdecznie pozdrawiam panią prefekt naczelną :)), jednak kiedy dotarłam wreszcie do działu "fantastyka", coś we mnie pękło i zatraciłam w sobie resztki ludzkiej godności, stając się po prostu książkowym zwierzęciem. ^^ Odszukałam kilka naprawdę przyciągających tytułów, jednak moja radość sięgnęła nieskończoności w momencie, gdy całkiem przypadkiem wpadła mi w ręce "Diuna" Franka Herberta. O ekranizacji usłyszałam jakiś czas temu przez zwykłego Facebooka. Znajomy wkleił na swoją tablicę zdjęcie z konkretnej sceny, która przyciągnęła mój wzrok klimatem. Kiedy odkryłam źródło mojej niesamowitej fascynacji wszystko stało się jasne - David Lynch. Fanką jego dzieł jestem wprawdzie od niedawna, jednak w pamięć zapadły mi niesamowite tytuły, których najlepszym przykładem może być Miasteczko Twin Peaks. Zarówno serial jak i dopełnienie w postaci filmu "Fire Walk with Me" zrobiły na mnie piorunujące wrażenie. A jeśli jakiś film jest w stanie mnie zachwycić - musi być dobry. Albo... Albo przynajmniej dziwny. I chyba ta poniekąd straszna dziwność zachwyca mnie u Lyncha.

Wracając do "Diuny" - może pokrótce opowiem, o czym jest powieść, w razie gdyby ktoś z Was jeszcze jej nie kojarzył. :) Tak więc krótko, zwięźle i na temat. Akcja książki rozgrywa się w bardzo odległej przyszłości. Ludzie porozrzucani są po setkach rozmaitych planet, z których najcenniejszy surowiec posiada planeta Diuna. Na jej ziemiach znajduje się przyprawa o pospolitej nazwie "melanż", która pozwala na przedłużanie życia i podróże w czasie. I w tym momencie wszystko staje się jasne - książka z gatunku science-fiction opisuje wojny o tajemniczy składnik nieśmiertelności.

Nie ukrywam, że pisząc ten post siedzę jak na szpilkach, gorączkowo wyczekując momentu, w którym wezmę ciepłą kąpiel i zasiądę do nowej lektury. Dzisiejszego dnia sprzyja mi dosłownie wszystko. No bo przecież każdy z nas uwielbia ten stan: ogromny koc, kubek gorącej kawy w dłoni i wspaniale zapowiadająca się książka.

Zdjęcie wykonane podczas pamiętnej nocy u Barbary. :)

Kukiełkowe też.

PS. Zawsze bałam się porcelanowych lalek.